Camino Ingles

• Lengte: 118 km.
• Beginpunt: Ferrol.
• Eindpunt: Santiago de Compostela.

In de middeleeuwen was de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela bijzonder populair. Per boot begaven pelgrims uit Scandinavië, Vlaanderen, Engeland, Schotland en Ierland zich naar kustplaatsen als Ribadeo, Viveiro, Ferrol en A Coruña. De route die tussen Ferrol en Santiago loopt, is door haar ligging het populairst en is 118 km lang.

De pelgrimstochten vanuit Scandinavië en Groot-Brittannië begonnen in de 12e eeuw. Een van de opmerkelijkste voorvallen speelde zich af in 1146 met de aankomst van een eskader van kruisvaarders die op weg was naar het Heilige Land. Dit eskader hielp de eerste koning van Portugal in zijn strijd tegen de Moren tijdens de verovering van Lissabon. Alvorens ze deze strijd aangingen, bezochten kruisvaarders uit Engeland, Duitsland en Vlaanderen eerst het graf van Jacobus in het bedevaartsoord Santiago de Compostela.

Het eerste verslag over de reis over zee dat tussen 1154 en 1159 is opgetekend door de IJslandse monnik Nicholas Bergson, beschrijft de reis van IJsland naar Bergen (Noorwegen), Aalborg (Denemarken) en Vyborg (Rusland) via de Noord-Oostzeekanaal. Nicholas Bergson is vervolgens te voet verdergegaan via Rome naar het Heilige Land. IJslandse en Scandinavische pelgrims die naar Santiago afreisden, namen deze zeeroute naar Denemarken. Vanaf Denemarken gingen ze te voet verder naar Roncesvalles (Navarra) of voeren per boot naar het noorden van het Iberisch Schiereiland.

Tijdens de Honderdjarige Oorlog die woedde tussen Frankrijk en Engeland in de 14e en 15e eeuw, gebruikten de Britten schepen om naar Santiago af te reizen. De schepen die werden gebruikt voor dit doel voeren – met toestemming van het Britse Koningshuis – vanuit Londen, Bristol, Southampton en Plymouth om uiteindelijk volgeladen met goederen uit Galicië weer terug te keren naar Engeland. De aanwezigheid van deze pelgrims in Santiago is uitgebreid gedocumenteerd na de vondst van keramische stukken en munten uit de 14e en 15e eeuw bij opgravingen in de kathedraal.

Andere aanwijzingen van deze per boot arriverende pelgrims kan worden opgemaakt uit de offers aan Sint Jacob. De meest opvallende is het beroemde verplaatsbare albasten altaarstuk dat het leven van de apostel afbeeldt. Het retabel werd geschonken aan de kathedraal van Santiago de Compostela door John Goodyear in 1456 – een priester van de parochie van de kerk van Chale op het eiland Wight (bisdom van Winchester). Dit kunstwerk, dat nu deel uitmaakt van de collectie van het kathedraalmuseum, toont de levenscyclus van de apostel: zijn roeping, zijn preek in Hispania, zijn martelaarschap in Palestina en de verscheping van zijn stoffelijk overschot naar Galicië. Een ander schitterend offer gerelateerd aan de bedevaartstochten vanaf de Britse Eilanden is het “parelkruis”. Deze relikwie van goud en zilver, bedekt met glazuur, parels en edelstenen, werd tussen 1375 en 1400 in Parijs vervaardigd en geschonken door koning Jacobus IV van Schotland (1473-1513). In 1509 kwam er een eind aan de pelgrimstochten vanuit Engeland na de breuk van koning Hendrik VIII van Engeland (1491-1547) met zijn vrouw Catharina van Aragon en met de Katholieke Kerk.

Ongeacht het edelen, prinsen, geestelijken of leken waren, vonden de pelgrims hun toevlucht in de gasthuizen langs de Engelse Route. Dankzij de diensten die werden verstrekt door de Orde van de Heilige Geest was de route van Ferrol naar A Coruña minder zwaar. De Franciscaanse Orde opende vanaf de 14e eeuw de deuren van hun huizen in Pontedeume en Betanzos onder bescherming van edelman Fernan Perez de Andrade, “O Bo”.

Langs dit pad dat in Ferrol begon, werden er pelgrimsziekenhuizen in Ferrol, Neda, Mino, Paderne en Betanzos gevestigd die werden gerund door verplegers van de Orde van de Heilige Geest. Een ander gasthuis voor pelgrims werd in 1140 opgericht in Bruma en maakte vanaf 1175 deel uit van het Ziekenhuis van Santiago. De stad A Coruña bood pelgrims accommodatie aan onder leiding van de religieuze orden van Los Angeles, Santa Catalina en San Andres die tevens voorzieningen opzetten in Sigras en Poulo. Enkele van deze instellingen  beschikten over een kapel en een begraafplaats die gegevens van overleden pelgrims van Engelse, Scandinavische, Duitse, Franse en Italiaanse in hun archief bewaarden. Deze gegevens benadrukken hoe belangrijk deze wegen waren als bedevaart.